مصاحبه با بیگانه

توضیحات

کتاب مصاحبه با بیگانه حاوی نامه‌‌ها، یادداشت‌های شخصی و دست‌نوشته‌های رسمی و فوق سرّی نیروی هوایی ایالات متحد از مصاحبه با مالتیدا اودانل مک‌اِلروی است. او در نامه‌‌اش به من مدعی می‌شود که مطالبش بر اساس مجموعه‌ای از مصاحبه‌‌ها با یک موجود فرازمینی است که در مأموریت رسمی خود به‌عنوان پرستار نیروی هوایی ارتش ایالات متحد انجام شده. موجود فرازمینی که با او مصاحبه می‌کند خود را یک افسر، خلبان و مهندس نیروی اعزامی قلمرو از نژادی نادر معرفی کرده که از کمربند سیارکی در منظومه‌ی شمسی ما به‌عنوان پایگاهی میان‌کهکشانی برای عملیات‌های خود در 10.000 سال اخیر استفاده کرده‌اند.
درخواست او (پرستار ارتش) در زمان مرگ این بوده که این دست‌نوشته‌ها سرانجام برای دنیا فاش شوند. در نامه‌ای که به‌همراه دست‌نوشته‌ها دریافت شده، خانم مک‌اِلروی می‌گوید: «بشریت بایستی پاسخ‌ سؤالاتی که در این اسناد قید شده را بداند:
ما که هستیم؟ از کجا آمده‌ایم؟ هدفمان در زمین چیست؟ اگر نژاد هوشمندی در هرکجای کائنات وجود دارد، چرا با ما تماس برقرار نکرده‌اند؟
این موضوعی حیاتی است که مردم ما از عواقب ویرانگر برای تداوم حیات مادی و معنوی ما آگاه باشند، اگر که نتوانیم اقدام مؤثری برای حذف اثرات مداخله‌ی دیرینه و فراگیر بیگانگان روی زمین داشته باشیم.
بخش ابتدایی کتاب مصاحبه با بیگانه:
اوقاتی که باشنده‌ی بیگانه به پایگاه برگردانده می‌شد، فرصتی برایم فراهم می‌کرد که چند ساعتی را با او سپری کنم. آنچنان که اشاره داشتم (منظور ایشان متن اصلی کتاب و پیش‌درآمدی است که برای درک این مصاحبه و ابعاد دیگر ماجرا نوشته شده. م)، آقای کاویت به من گفته بود که در کنار بیگانه باشم، بنابراین من در میان ارتش آمریکا تنها کسی بودم که می‌توانست با او ارتباط برقرار کند. هرگز قبل از این تجربه‌ی ارتباط تلپاتیک با کسی را نداشتم. ارتباط غیرکلامی‌ام در همان حدی بود که وقتی یک بچه یا سگ سعی کند که چیزی را به شما بفهماند [اما ارتباط تلپاتیک با بیگانه] برای من بسیار قدرتمند‌تر و قابل‌ فهم‌تر بود! ولو اینکه «کلامی» رد و بدل نمی‌شد یا نشانه‌ای رسم نمی‌گشت. فهم منظور مفاهیم برایم غیر قابل تردید بود. بعدها فهمیدم که اگرچه مفاهیمی را دریافت می‌کرده‌ام، اما لزوماً آن را به‌معنای دقیقش ترجمه نمی‌کردم!  فکر کنم که باشنده‌ی بیگانه مایل به گفت‌وگو درباره‌ی موضوعات فنی نبود. وظیفه‌ی او ایجاب می‌کرد که در مقام افسر و خلبان به‌دستور «واحد» یا «سازمانش» به اصل رازداری و حفاظت از اطلاعات وفادار باشد. هر  سربازی که حین انجام وظیفه توسط دشمن اسیر شود، حتی در صورت بازجویی و شکنجه موظف است که از بازگویی اطلاعات حیاتی خودداری کند…