مصر بزرگ‌ترین جمعیت عرب را در جهان دارد. نام رسمی مصر هم در واقع جمهوری عربی مصر است. 90 درصد از جمعیت این کشور را مسلمانان سنی، 9 درصد را قبطی‌ها و 1 درصد را هم مسیحیان تشکیل می‌دهند. مصر تا جولای 2011 نزدیک به 83 میلیون جمعیت داشت و پانزدهمین کشور پر جمعیت جهان به شمار می رفت. جالب است بدانید که در حدود 99 درصد از جمعیت این کشور تنها در 5.5 درصد از مساحت آن زندگی می‌کنند.
پرچم مصر مشابه پرچم سوریه، عراق و یمن است و از سه رنگ قرمز، سفید و مشکی تشکیل شده که رنگ‌های اصلی جنبش آزادی عرب هستند و عقاب طلایی که روی قسمت سفید پرچم قرار گرفته هم نماد صلاح الدین ایوبی است. در پرچم مصر رنگ سیاه نمادی از بیداد و ستم، قرمز نماد مبارزه خونین علیه بیداد و سفید هم نماد آینده‌ای روشن است.
این کشور در طول تاریخ طولانی خود به نام‌های زیادی شهرت داشته اشت. برای مثال در دوران سلطنت باستان یعنی سال‌های 2650 تا 2134 قبل از میلاد به نام کِمِت یا سرزمین سیاه شناخته می‌شد که به خاک سیاه و غنی دره نیل اشاره داشت. مصر را همچنین به دلیل بیابان‌های وسیع آن دِشرِت یا سرزمین سرخ نیز می‌نامیدند. بعدها به آن Hwt-ka-ptah می‌گفتند. پتاه در واقع یکی از نخستین خدایان مصری‌ها بود. اما با ورود یونانی‌ها به این سرزمین، این نام به ایجپتوس تغییر پیدا کرد.
مصریان باستان عقیده داشتند که مومیایی کردن در واقع گذار ایمن به زندگی پس از مرگ را تضمین می‌کرده است. پروسه مومیایی کردن هم دو مرحله داشت: نخست معطر کردن بدن و سپس پیچیدن و دفن آن. اندام‌های بدن در خمره‌هایی ذخیره می‌شدند که هر کدام نماینده یکی از خدایان بودند. به علاوه مصریان باستان تنها انسان‌ها را مومیایی نمی‌کردند، بلکه به مومیایی کردن حیوانات نیز می‌پرداختند. برای مثال باستان شناسان یک کروکودیل مومیایی شده به طول 4.5 متر را کشف کرده‌اند. از این کروکودیل در کتاب باستانی مردگان با عنوان «بلعنده قلب انسان» یاد شده است.
بر اساس اسناد تاریخی زنان مصر باستان از حقوق و امتیازات بالاتری نسبت به سایر زنان در دنیای باستان بهره مند بودند. برای مثال آن‌ها حق مالکیت اموال، انجام معاملات تجاری و درخواست طلاق را داشتند. زنان خانواده‌های ثروتمندتر حتی می‌توانستند پزشک یا روحانی هم بشوند.
- یکی دیگر از حقایق جالب درباره مصر باستان این است که نان برای مصری‌های باستان مهم‌ترین غذا و آب جو هم نوشیدنی مورد علاقه آن‌ها بود. حتی در مقبره‌ها نمونه‌هایی از دستگاه‌های ساخت آبجو به چشم می‌خورد تا تضمین کند که فرد متوفی در دنیای دیگر به اندازه کافی آبجو در اختیار خواهد داشت.
- مصریان باستان 3 تقویم متفاوت داشتند: یک تقویم روزانه کشاورزی، یک تقویم نجومی و یک تقویم قمری. تقویم کشاورزی 365 روزه از سه فصل تشکیل می‌شد و هر فصل نیز چهار ماه داشت. تقویم نجومی هم بر مبنای مشاهده شباهنگ یا درخشان‌ترین ستاره آسمان بود که هر سال در شروع فصل بارندگی ظاهر می‌شود. روحانیون هم یک تقویم قمری داشتند که به آن‌ها زمان انجام اعمال مذهبی برای خدای ماه یا خونسو khonsu را اعلام می‌کرد.
- بررسی‌های پزشکی نشان می‌دهند که انگل‌ها همواره یک معضل جدی برای مصریان باستان بوده‌اند. یک نمونه از این انگل‌ها کرمی به نام پیوک بوده که وارد بدن می شده و در داخل آن به طول سه فوت رشد می کرده و سپس بعد از یک سال به شکل دردناکی از طریق پوست خارج می‌شده است.
- از حقایق مصر باستان این است که رامسس دوم که در سال‌های 1279 تا 1212 پیش از میلاد فرمانروای مصر بود، بزرگ‌ترین فرعون امپراتوری مصر شناخته می‌شود. او 60 سال بر مصر حکمرانی کرد و تنها فرعونی بود که عنوان کبیر را به خود اختصاص داد. رامسس نزدیک به 90 فرزند شامل 56 پسر و 44 دختر، 8 زن رسمی و 100 معشوقه داشت. رامسس همچنین موی سرخی داشت که پیوند عجیبی میان وی و خدایی به نام سِت Seth برقرار می‌کرد.
- در سال 2011 باستان شناسان یک مجسمه عظیم متعلق به یکی از فراعنه مصر باستان به نام آمن هوتپ 3، پدربزرگ توتنخامون را کشف کردند. این مجسمه یکی از بزرگ‌ترین مجسمه های کشف شده در طول تاریخ بود که نخستین بار در سال 1923 کشف شده و دوباره مخفی شده بود.
- اگر به موضوعات باستانی علاقه مند هستید، می تونید کتاب باستان شناسی ممنوعه را مطالعه کنید.
